Net over de grens, ligt op een paar uurtjes van ons vandaan, de Eifelsteig. Een 313 kilometer lang pad, door een gevarieerd landschap. Eén van de Toptrails van Duitsland. Diepe vulkaanmeren, grillige rotspartijen, enorme wouden en prachtige rivierdalen. De Eifelsteig loopt van Aken naar Trier en wij kiezen voor etappe 11 en 12.
Wil je graag net over de grens wandelen? We hebben het Mullerthaltrail gelopen in Luxemburg.
Startpunt
Op vrijdagmiddag rijden we naar Gerolstein. Hier pakken we de ruige rotsen van de Gerolsteiner Dolomieten even mee en krijgen al zin in de overige etappes. We overnachten in Daun en zetten onze auto bij Gemunden. Etappe 11 loopt van Daun naar Manderscheid en is 23,7 kilometer, start je in Gemunden is het zo’n 20 kilometer. In Manderscheid kun je de bus terug pakken naar Gemunden of overnachten. Etappe 12 loopt van Manderscheid naar HImmerod. Al met al overbrug je flink wat hoogtemeters (450 tot 750 meter) en zitten er wat pittige hellinkjes tussen. Maar nergens wordt het te gek.
De Eifelsteig is goed bereikbaar, er rijden regelmatig bussen langs de dorpjes en stadjes langs de route. In de zomer is er zelfs een speciale wandelbus. Soms loopt de route echt door de plaats heen, soms moet je een stuk afwijken, maar het is nooit lang. Toch heb je steeds het gevoel dat je middenin de natuur wandelt. Op de website over de Eifelsteig vind je alle info over de etappes.
Wil je weten waar wij hebben geslapen, kijk dan onderaan deze pagina.
De vulkaanmeren
Direct bij de start zien we het Gemunder Maar. Dit vulkaanmeer is 39 meter diep en ligt er prachtig bij. We wandelen eromheen en komen bij de Dronke Turm. Een toren die gesticht is door Adolf Dronke, om bezoekers naar de streek te trekken. Vanaf de toren heb je mooi uitzicht op het Gemunder Maar en de omgeving met de vulkaan bergen.
We wandelen verder naar het Weinfelder Maar en Schalkenmehrener Maar. Deze meren worden ook wel Dauner Maren genoemd. Lang geleden is dit landschap gevormd door enorme vulkaanuitbarstingen.
Tussen de Weinfelder Maar en Schalkenmehrener Maar staan mooie ezeltjes te grazen. Ze houden het gras hier lekker kort en laten zich gewillig fotograferen.
Indrukwekkende bossen
Na Schalkenmehr wandelen we via wat akkers en weiden een bos in. Indrukwekkende bossen, met enorme woudreuzen. Het is hier opvallend stil. Wat vogelgezang maar verder heerst er heerlijke rust. Daarna komen we in het prachtige Lieserdal.
Lieserpfad
Door het Lieserdal loopt het Lieserpfad samen met de Eifelsteig. We wandelen het dal in, de rivier meandert hier door het landschap, de zon schijnt en we genieten enorm. We zien buizerds rondcirkelen en horen ze roepen. We verwachten ieder moment een ree te zien. Helaas, de reetjes houden zich schuil.
Het pad stijgt en wordt smaller. Het is direct wat meer avontuurlijk. Diep beneden ons vindt de Lieser haar weg. Hier en daar zien we de resten van de ruige stormen van een paar weken terug. Boomstammen lijken als luciferhoutjes omgevallen te zijn.
Oberburg Manderscheid
Kort voor Manderscheid zien we de Oberburg, een prachtige ruïne, in de late middagzon liggen. We wandelen Manderscheid in en zoeken de bushalte op. We zijn net op tijd!
Van Manderscheid naar Karl
Etappe 12 gaat van Manderscheid naar Himmerod. Wij breken de etappe iets eerder af. Het is flink fris deze ochtend. Rond het vriespunt en met een koud windje. Gelukkig hebben we hierop gerekend en hebben we de nodige laagjes aan.
We starten bij de Niederburg van Manderscheid, een nog grotere ruïne die vlakbij de Oberburg ligt. Een playmobil wereld in het groot, alle elementen zijn er. Torens, kantelen, vaandels. Prachtig!
De rivier de Lieser
Het pad volgt nog steeds de Lieser. Het dal wordt smaller. We volgen de rivier en genieten van de rust. We komen namelijk vrijwel geen andere wandelaars tegen en er zijn ook geen omgevingsgeluiden. Heerlijk!
Bij Philosophereck staat een bankje te wachten op een theepauze. Wat een fijne plek! Mooi uitzicht, een heerlijke zonnetje en een warme kop thee. We willen hier wel voor altijd blijven zitten! Maar het pad roept ons….
Overal langs het pad staan schuilhutten of overdekte uitzichtpunten. Je hebt genoeg keuze om met een prachtig uitzicht te genieten van je meegebrachte lunch.
Lunchen langs de Lieser
Wij lunchen langs de rivier. Het kabbelende water maakt dat de boterhammen nog beter smaken. Het pad is deze dag over het algemeen wat smaller. Het biedt de wandelaar met hoogtevrees af en toe zelfs kabels of touwen. Maar eigenlijk zijn die niet echt nodig. Nergens wordt het echt gevaarlijk.
Even later verlaten we het Lieserpfad en volgen een smallere beek, de Ilgenbach. We komen nu in de buurt van de afslag naar Grosslitgen en vervolgens kunnen we afslaan naar Karl.
Even later passeren we met de auto de indrukwekkende klooster Himmerod, het eindpunt van etappe 12. Een abdij in Duitse stijl, met een enorme kerk.
Deze etappes maken dat we nieuwsgierig zijn naar de overige etappes! En wellicht naar andere interessante wandelpaden. Net over de grens bij de Oosterburen is nog veel te ontdekken!
Overnachtingen
De eerste nacht sliepen we in Daun in het Schloßhotel Kurfürstliches Amtshaus Dauner Burg. Een kasteelhotel dat op het terrein staat van het voormalige kasteel van de graaf van Daun. We hadden er een prachtige kamer, met hemelbed en een ruime badkamer. Het kasteel staat vol met antiek meubilair, overal liggen dikke vloerkleden en er hangt een echte kasteelsfeer. De eigenaren zijn ontzettend vriendelijk en laten je direct thuis voelen. Naast de heerlijke kamer is er ook nog een zwembad en een sauna. Het ontbijt is echt super. Heel veel keus en ontzettend lekker! Kortom echt genieten! Dit hotel is iets duurder maar je krijgt echt waar voor je geld.
De tweede nacht sliepen we in Manderscheid, in het Altes Forthaus. Een bed & breakfast met ruime kamers. Een hele andere sfeer dan het kasteelhotel van de eerste nacht en dat was even wennen. De eigenaar was niet aanwezig, via de telefoon kregen we de aanwijzingen om binnen te kunnen. Het duurde even voordat het aangenaam was in de kamer. We hebben prima geslapen en het ontbijt was heerlijk. Beate deed enorm haar best en we mochten zelfs broodjes meenemen voor de lunch. Als overnachting tijdens het wandelen voldeed deze kamer prima.