Een bijzonder deel van de Alpen, de Dolomieten. Spectaculaire rotswanden, ruige bergpieken en sinds 2009 ook onderdeel van de Unesco Werelderfgoed lijst. Om hiervan deel uit te maken moet een natuurgebied héél bijzonder zijn. En dat zijn de Dolomieten. We kunnen niet wachten om hier te gaan wandelen!
Verlanglijstje
De Dolomieten stonden al lang op ons verlanglijstje. We hadden al vaak mooie foto’s voorbij zien komen en waren heel benieuwd naar deze bergwereld. Het feit dat je er niet mag wildkamperen en we geen zin hadden in een huttentocht die je lang van te voren moet reserveren heeft ons lang weerhouden…. Maar deze zomer besloten we de Dolomieten toch te bezoeken. En daar hebben we zeker geen spijt van!
Campeggio Palafavera
We kamperen op de rustige camping Palafavera. Deze camping ligt in de gemeente Zoldo, dichtbij de Monte Pelmo. Het is er rustig, hetgeen betekent dat je wel een stukje moet rijden voordat je bij de startpunten bent van populaire wandelgebieden. Maar ook in de buurt van de camping kun je mooi wandelen en het is heel fijn om hier te kamperen!
De camping heeft een groot gedeelte met vaste (caravan) plaatsen. Achterin de camping liggen de mooie plaatsen voor kampeerders, in een bos, met verspreid kleine en grote plaatsen. Het sanitair is een stukje lopen, maar erg schoon en netjes. In het kleine winkeltje kun je de eerste basisbehoeften kopen en als je brood bestelt, ’s morgens verse broodjes halen.
Vanuit de camping maken we diverse wandelingen.
Eerste kennismaking met de Dolomieten
Natuurlijk hebben we op weg naar de camping al mooie bergpieken gezien en ook het uitzicht op de camping is spectaculair. We hebben dus zin om te wandelen!
Om een uur of 12 rijden we naar Passa Falzarego voor de wandeling naar de Nuvolau hut. Het is een pittige wandeling van 10,7 km met een stijging van zo’n 730 meter. We wandelen eerst over de 419 (alle paden hebben hier nummers) naar het meertje, daarna een flinke stijging en vervolgens langs een prachtige richel met schitterend uitzicht.
Nuvolau hut
Bij de Averau hut besluiten we ook door te lopen naar de Nuvolau hut. Bij deze hut valt onze mond open van verbazing want Johnny Cash schalt uit de speakers! Heel apart! De uitbater is uitgedost als Oostenrijkse Jodelzanger….We drinken wat in het heerlijke zonnetje en genieten van het uitzicht op 2579 meter hoogte.
De afdaling via 441 en 440 is mooi, maar nog wel een eindje. Het is er wel heerlijk rustig, alle dagjesmensen zijn naar huis. Het laatste is langer dan verwacht, de kudde schapen doet daar niets aan af…. Maar dan komt de parkeerplaats in zicht en rijden we tevreden terug naar de camping.
Informatie:
- Start – en eindpunt: rondwandeling, parkeerplaats Col Gallina ( weg nr. 48, bij Passo Falzarego, in de richting van Cortina d’Ampezzo)
- Lengte: 10, 7 km (volgens Suunto), 13 km volgens diverse beschrijvingen
- Hoogteverschil: 736 m stijgen, 722 m dalen
- Kaarten/gidsen: wandeling staat beschreven op o.a. 10adventures.com, gebruikte kaart Kompass 617 Cortina d’Ampezzo
Wandeling naar Lago Coldai
Na de pittige wandeling naar de Nuvolau hut, doen we het rustig aan. Dat lukt niet zo goed, we besluiten alsnog te gaan wandelen. Na de lunch op de camping wandelen we naar de Palafavera stoeltjeslift. De lift nemen scheelt zo’n 400 meter. Joost heeft een wandelinge’tje’ uitgekozen naar Lago Coldai. Het eerste deel gaat over een breed pad met uitzicht op Susa del Torra, een 2258 hoge berg. Eén van de bergen waar we op uitkijken vanaf de camping.
Pittige klim
Om het meertje te bereiken moeten we om deze berg heen en over de Coldai pas, 2191 m. Het is een pittige klim en het is er druk met dagjesmensen waarover we verbaasd zijn. Werkelijk alles en iedereen lijkt hier te wandelen, jong en oud, op gympen en met handtasjes. Ik loop ondertussen te vloeken en te puffen omdat het warm en benauwd is en het een klote pad is met vervelende stenen.
Lago Coldai
Uiteindelijk komen we bij Rifugio A Sonino al Coldai en de pas. Even later zien we het prachtige meer! Het is er heerlijk rustig. Dit is echt de moeite waard! We genieten van thee en trailmix en het mooie uitzicht!
Daarna starten we de terugtocht over dat lastige pad met losse stenen. In ongeveer een uur zijn we bij het pad wat het dal ingaat (breder) En hiervandaan zou je in een uur over een skipiste naar beneden moeten kunnen lopen. We hebben er goed het tempo in en staan in 35 minuten beneden! Daarna moet ik echt even bijkomen, want het was een flinke krachtinspanning! Morgen misschien een echte rustdag houden?
Informatie:
- Start – en eindpunt: lijnwandeling, stoeltjeslift Palafavera (aan de overkant van de camping)
- Lengte: 10 km
- Hoogteverschil: 439 m stijgen, 732 m dalen
- Kaarten/gidsen: beschrijving op internet, diverse sites o.a. over Zoldo
De beroemde Drei Zinnen of Tre Cime
De Drei Zinnen of Tre Cime is de bergketen die je vaak ziet als je ‘Dolomieten’ intypt in Google. Het is een ongelooflijk populair wandelgebied. We zijn dan ook wat huiverig als we ’s morgens vroeg vertrekken vanaf de camping.
We rijden via de prachtige Passo Giau. Daarna door naar Cortina d’Ampezzo en Missurina. Hier nemen we de tolweg naar rifugio Auronzo, waar het startpunt van de wandeling is. Voor de tolweg staat een file….het is hier echt megadruk, ook ’s morgens vroeg. Hoe gaat het dan boven zijn?
Eenmaal bij de rifugio blijken er meerdere grote parkeerterreinen te zijn. Het lijkt de Efteling wel, het is er erg druk. Na het parkeren wandelt iedereen massaal naar Refugio Auronzo. De uitzichten zijn spectaculair! De drukte vinden we minder. In een soort avondvierdaagse colonne lopen we via trail nr. 101 naar Refugio Lavaredo. Door de enorme drukte kunnen we niet echt genieten van de omgeving.
Afslag naar de rust
Bij de Lavaredo hut nemen we trail nr. 104 naar Lago di Cengia. Wat heerlijk: niemand anders doet dat! De mensenmassa wandelt allemaal naar Rifugio Locatelli of naar het uitzichtpunt op de Drei Zinnen. Wij willen een langere wandeling maken door dit gebied omdat we denken dat de Drei Zinnen vast niet de enige bergen zijn die hier een bovengemiddelde schoonheid hebben. En dat blijkt ook zo te zijn…
Lago di Cengia
Een schitterende wandeling volgt naar Lago Cengia, waar we genieten van de meegebrachte tortilla’s én het uitzicht. We zien onder andere Cengia, Pulpito en Paterno.
Daarna volgt een pittige stijging naar Forcella Pian di Cengia, waar ook de Büllelejoch hut ligt. De lucht betrekt wat en er vallen wat druppels, maar het is volop genieten hier. Wat een uitzicht, wat een ruigheid!
Drei Zinnen/Tre Cime
Via trail nr. 101 wandelen we naar Rifugio Locatelli. Het is er rustig, we nemen op ons gemak een drankje en genieten (alweer!) van het uitzicht. De Drei Zinnen/Tre Cime, van links naar rechts: Picolo/Kleine 2857m, Grande/Grosse 2999 m en Occidle/West 2973 m.
Het laatste deel van de wandeling duurt langer dan verwacht. We dalen flink het dal in voor de Drei Zinnen, om daarna weer flink te stijgen. De hoog oprijzende bergen zijn indrukwekkend. Via de Lange Alm hut wandelen we verder langs de ‘achterzijde’ van de beroemde bergen.
Om zes uur zijn we terug bij de auto. Terug op de camping genieten we van een flink bord pasta en een wijntje. Dat gaat er goed in!
Informatie:
- Start – en eindpunt: rondwandeling, Rifugio Auronzo. De tolweg naar deze hut kost 30 euro, je kunt eventueel ook met de bus vanuit Mizzurina.
- Lengte: 16 km
- Hoogteverschil: 684 m stijgen, 805 m dalen
- Kaarten/gidsen: beschrijving op TreCimeTrek, gebruikte kaart Kompass 617 Cortina d’Ampezzo
Croda da Lago Massief
Onze laatste wandeling in de Dolomieten maken we in het Croda da Lago Massief. Minder bekend en lekker rustig. We rijden naar Passo Giau en na de pas stoppen we bij de parkeerplaats waar trail nr. 437 de weg kruist. Wij gaan naar rechts, richting het Croda da Lago meer.
Eerst een pittige stijging door een mooi rustig bos. We doen bijna 2 uur over 4,5 km en ik ben uitgeput! Het Croda Da Lago meer ligt er prachtig bij. We komen op adem, eten en drinken en dan kunnen we verder.
Op naar de Ambrizzola pas. Met onder ander uitzicht op Tre Cime en onze ‘eigen’ Monte Pelmo. Na de lunch klimmen we verder naar de Rossa dei Lastoni pas. Dit is een heftig stuk, veel losse stenen. Eenmaal boven is de lucht dreigend (we houden het droog).
Marmotten
Via één grote steenhelling dalen we af. Dit is geen wandelen, maar klauteren! Het uitzicht over de bergen rondom ons maakt veel goed. We zien onderweg twee marmotten, leuk! Die zijn een stukje sneller dan wij.
De afdaling is lang, we zijn om ongeveer half zes terug bij de auto. Moe maar tevreden!
Als we terug op de camping zijn, pakken we alvast wat in. Morgen rijden we door naar Nationaal Park de la Vanoise in de Franse Alpen. Hier kun je over onze wandelingen in dit mooie gebied lezen. Wat de Dolomieten betreft….een prachtig gebied, waar we zeker nog eens terugkeren. Er valt nog zoveel te ontdekken hier!
Informatie:
- Start – en eindpunt: rondwandeling, parkeerplaats bij trail nr 437, langs de 638, na Passo Giau richting Cortina d’Ampezzo.
- Lengte: 13 km
- Hoogteverschil: 750 m stijgen
- Kaarten/gidsen: beschrijving op In A Faraway Land, gebruikte kaart Kompass 617 Cortina d’Ampezzo
De Dolomietenweg
Dwars door de Dolomieten ligt een prachtige route, de SS48. Deze Dolomietenweg is 215 km lang en gaat langs een aantal prachtige bergmassieven en over schitterende bergpassen, zoals de Pordoipas. Voor meer informatie kun je op deze website kijken. Het rijden kost veel tijd, omdat je dwars door de bergen gaat en dus ongelooflijk veel haarspeldbochten tegenkomt. Daarnaast is het een populaire route, veel motorrijders en wielrenners gebruiken deze route ook. Maar hij is zeker de moeite waard!
Wij hebben de Dolomietenweg gecombineerd met een bezoekje aan de beroemde Karrersee/Lago di Carezza. Een mooi meer, dat onder meer op Instagram ontzettend populair is, maar ik vond het niet spectaculair. Dat kan aan de weersomstandigheden hebben gelegen (het was niet echt helder), maar de hele entourage stond me een beetje tegen (groot parkeerterrein, toeristisch). We waren er aan het einde van de dag, het was er niet zo druk. Dat schijnt overdag dus anders te zijn.
In de omgeving van het meer worden veel bomen gekapt, dat maakt het er ook niet mooier op. Terugkijkend vind ik het niet de moeite om hier naartoe te rijden, het is veel leuker om van een bergmeer te genieten dat je zelf, al wandelend, hebt bereikt. Zoals Lago di Coldai of Croda da Lago.