Het Dwingelderveld is het grootste natte heidegebied van Nederland en West-Europa.  Door natte slenken en droge zandruggen is er veel variatie in dieren en planten.

Typisch ….. Het Nationaal Park Dwingelderveld

Een combinatie van nat en droog dat is typisch voor dit Nationale Park en dat maakt het gebied ook uniek. Ook hier vind je veel afwisseling in landschap. Dan weer wandel je door de bossen, vervolgens over de heide en langs prachtige vennen.  Dit landschap is geen oernatuur, het is door de mens gemaakt. In dit cultuurlandschap is er wel veel ruimte voor planten en dieren. Er worden twee schaapskuddes en runderen ingezet, zij worden ingezet om gras, jonge boompjes en de struiken van de heide kort te houden. 

Er komen veel bedreigde planten- en diersoorten voor. Het Dwingelderveld is sinds 1991 een Nationaal Park en is sinds 2013 Natura 2000 gebied. Er leven verschillende dieren zoals de gladde slang, reeën, de specht en de buizerd.  Jenerverbesstruiken, een beschermde soort, komen ook veelvuldig in dit park voor.

Er is een bezoekerscentrum in Ruinen en een natuurpoort in Spier. Je kunt verschillende routes wandelen en fietsen, uitgezet door Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten.

Mijn bescheiden mening

Dit is niet ons eerste bezoek aan het Nationale Park Dwingelderveld. Vorig jaar liepen wij hier een zelfbedachte route in het zuidelijke deel van het park. Toen werden we positief verrast. We vonden het Dwingelderveld gevarieerd en ook in de winterse omstandigheden mooi. We startten toen bij parkeerplaats de Paasbergen en liepen onder ander langs de Anserdennen en over het Dwingelloosche Heide. Een leuke kennismaking. Nu hebben we gekozen voor het noordelijke deel van het park.

Ik verheug me op de wandeling, maar eerlijk gezegd valt het me nu wat tegen. Het is een drukke zondag in de Lockdown periode, in tegenstelling tot onze wandeling in het Drents Friese Wold (een dag eerder) is het hier druk. We wandelen de gele Witteveen route gecombineerd met de witte Spier route.

De Witteveenroute is afwisselend, maar komt nergens in de buurt van de vennen. Dat vinden we jammer. De Spierroute heeft diverse plankenpaden. Dat is een leuk en afwisselend stukje. Mijn conclusie is dat het park nog steeds mooi is, maar de omstandigheden maken dat ik een beetje teleurgesteld ben. Ik kom graag nog eens terug want ik denk dat dit gebied ons opnieuw zou kunnen verrassen.

De route

Zoals gezegd combineren we de gele Witteveenroute met de witte Spierroute. Er zijn veel mogelijkheden om de relatief korte routes die zijn uitgezet te combineren. We starten bij de parkeerplaats Smalbroek. We wandelen de route tegen de richting in, zodat we eerst het stukje langs de weg lopen (dan hebben we dat maar gehad). Dit betekent wel dat we goed op moeten letten, de route is namelijk maar in één richting uitgezet met paaltjes.

Op ongeveer drie kwart van de wandeling pakken we de witte Spier route op. We wandelen naar Spier en weer richting Smalbroek. Hier sluit de route weer aan op de gele route.

We wandelen het eerste deel langs de weg. Hier hebben we mooi uitzicht op het Witteveen, een groot ven. We duiken het bos in, hier kronkelt het pad wat en het is meer geaccidenteerd. Dit maakt het direct leuker om het lopen. Even later lopen we langs de Jeneverbesstruiken. Het is een wilde bedoeling, ze groeien alle kanten op. De Jeneverbes is een beschermde struik. 

Lheebroekerzand

Het Lheebroekerzand ligt nu links van ons. We hebben zicht op het open gebied. Op veel plekken staat een afrastering. We kunnen niet zomaar het gebied in.

Bij een klein ven kunnen we de witte Spierroute oppikken. Eerst even lunchen en daarna door het klaphek. Direct is het een leuk smal pad met diverse plankenpaden ertussen. En die zijn nodig want het is een natte bedoeling. De planken doen me een beetje aan Zweden denken. Deze paden liggen hoger, je moet goed opletten, want val je eraf dan maak je een flinke smak. Gelukkig gebeurt dat niet!

In de buurt van Spier wordt het drukker. Er zijn veel families op pad. Bij de natuurpoort is een afhaalpunt. Er wordt massaal koffie gehaald. Het storende is dat mensen het dan nodig vinden om hun lege bekers weg te gooien in het bos….Dat verzin je toch niet!

De zon

We wandelen verder. Het weer valt ons erg mee. Grijze luchten, maar het blijf droog. Fijn! De zon probeert meerdere keren om ertussendoor te piepen. Als dat lukt dan geeft dat een mooi lichteffect tussen de bomen.

Wanneer we terug op de gele route zijn, wandelen we opnieuw langs het Lheebroekerzand.  Ook hier doet de zon haar best en geeft een mooie gouden gloed. Wat een kleuren!

Eenmaal terug bij de parkeerplaats genieten we nog van een kopje thee en de laatste zonnestralen. Er hangt een mystiek sfeertje door de donkere wolkenluchten die dreigen.

Informatie

  • Start-en eindpunt: Gele Witteveenwandeling Parkeerplaats Smalbroek bij Spier. Gecombineerd met witte Boswandeling Spier. Deze is ook te starten bij Natuurpoort Spier.
  • Lengte: De gele Witteveenwandeling is 6 km. De witte Boswandeling is 5,5 km. Samen 10 km.
  • Markering: gele en witte paaltjes. Eén richting op, dus goed opletten als je de route de andere kant op wil lopen.
  • Informatie: De website van Staatsbosbeheer geeft alle info over routes. Voor andere routes kijk je op de website van Natuurmonumenten.