Het grootste laagveenmoerasgebied van Noordwest Europa. Een landschap vol meren, rietlanden, trekgaten, moerasbossen en trilveen. Waar je glibberend doorheen struint en oog en oog komt te staan met een witte reiger, een zwaan of ree.
Nederland heeft 21 nationale parken. We hebben ons tot doel gesteld om al deze prachtige parken, binnen een jaar, te bezoeken. Van ieder bezoek maak ik een verslag met mooie foto’s. Wil je zien welke parken we al hebben bezocht? Neem dan hier een kijkje!
Typisch …. Nationaal Park Weerribben Wieden
Het Nationaal Park Weerribben Wieden kun je misschien wel het beste vanaf het water ontdekken. Wij bezochten het Nationaal Park vorig jaar in de winter én dit jaar weer. We nemen ons voor om een keer in het voorjaar of de zomer terug te komen. Vorig jaar waren we in de Weerribben, het noordelijke deel van het park. Nu bezoeken we het zuidelijke deel en wandelen we in de Wieden.
De Weerribben Wieden is door mensenhanden ontstaan. Door het steken van turf ontstonden trekgaten en plassen en meren. Dit landschap trekt bijzondere planten en dieren, die zich fijn voelen in dit waterrijke gebied. Veel vogels broeden hier, de ree is hier met 500 stuks volop aanwezig en de otter voelt zich hier thuis. Wist je dat de otter alleen kan leven in een kwalitatief hoogwaardige omgeving? Het Nationaal Park Weerribben Wieden heeft een speciale status, het is één van de 74 belangrijkste natuurgebieden van Europa. Deze status is verkregen vanwege de afwisseling van open water, riet- en hooiland en moerasbossen.
Er zijn twee bezoekerscentra. Bezoekerscentrum De Wieden (Natuurmonumenten) in Sint Jansklooster en Buitencentrum De Weerribben (Staatsbosbeheer) in Ossenzijl. De Weerribben Wieden kun je wandelend maar ook fietsend goed ontdekken en natuurlijk via het water. Dit is een prachtig gebied om te varen, te kanoën of te suppen.
Mijn bescheiden mening
Nationaal Park de Weerribben Wieden is een aantrekkelijk gebied. Ook in de winter kun je hier fijn wandelen. Waterdichte schoenen zijn wel aan te raden, want de modder komt tot aan je knieën en regelmatig zak je verder weg in de natte gedeeltes.
Het noordelijke deel, waar we vorig jaar, wandelden, lijkt ons stiller dan het zuidelijke deel. We hoorden nu veel omgevingsgeluid. Er waren medewandelaars, maar ik heb het zeker niet als druk ervaren. De routes die we vandaag gewandeld hebben in Kiersche Wijde zijn afwisselend, leuke smalle paadjes. Vorig jaar wandelden we voor een deel ook langs de weg. Prettig gebied!
De route
We wandelen het Kiersche Wijdepad De Wieden bij Wanneperveen. Hier wandelen we vanaf de parkeerplaats eerst de gele route en daarna de rode route. Het is geen lange wandeling, maar het wandelen hier is niet zo makkelijk omdat de ondergrond behoorlijk drassig is.
De gele route start bij het bruggetje. We wandelen door het veld naar een bosje. Hier bevindt zich de eendenkooi. De eendenkooien werden vroeger gebruikt om eenden te vangen.
Tijdens het wandelen genieten we van het landschap. Het is weids. Overal water, in geulen, kanalen en in meren. Hier groeien veel waterplanten, we zien de dikke wortels. Het water is hier heel helder, nog een teken van de kwaliteit.
Verlanding
Wanneer je hier wandelt voel je de aarde onder je voeten bewegen. Naast dat het pad af en toe verandert in een modderpoel of in een hink- stap- sprong- wedstrijdje, voel je overal het trilveen. Dit trilveen is één van de laatste stadia van verlanding, het proces van water naar land.
In de Weerribben Wieden zijn de beheerders steeds bezig om ervoor te zorgen dat er voldoende open water blijft. De planten die er groeien zorgen, in tientallen jaren, voor verlanding. Is dat proces ten einde dan zorgen ze ervoor dat er opnieuw water ontstaat en begint het proces opnieuw.
In de moerasbossen zoals het Elzenbroekbos staan de Elzen en wilgen dwars door elkaar. Het wordt ook wel de jungle genoemd.
Trekgaten
Overal zie je lange rechte geulen, de trekgaten. Die zijn ontstaan door het dreggen van veen. Ik stel me voor hoe ze hier vroeger in deze omgeving woonden. Dat is een hard bestaan geweest, lijkt me.
De rode route
De rode route pikken we op bij de parkeerplaats. We wandelen over een weidse vlakte en zien direct een drietal reetjes. Ze lijken wat in paniek, want rennen steeds heen en weer. Het is een uur of drie, nog geen schemering en ze bevinden zich midden op het open stuk. Ze komen ook onze kant op, wij blijven even staan achter een bosje. Maar ze schrikken alsnog en rennen weer terug. Later, als we op grote afstand gepasseerd zijn, rennen ze alsnog naar het bosje, naar de veiligheid.
Na het meer open deel, volgen een aantal bosjes en verschillende open stukken onder andere langs een grote plas. De rode route is wat ons betreft aantrekkelijker. Loopt door een mooier deel van de Kiersche Wijde. De aanwezigheid van verschillende reetjes, de smalle paadjes en de afwisseling spelen daarin een rol.
Informatie
- Start- en eindpunt: Parkeerplaats Kiersche Wijde aan de Lozedijk in Wanneperveen.
- Lengte: Het gele pad en het rode pad samen zo’n 10 km
- Markering: gele en rode paaltjes
- Informatie: op de website van Natuurmonumenten vind je alle info