Spanje: Picos de Europa

De Picos de Europa staan al lang op ons wensenlijstje. Hoge grillige pieken, diepe kloven en ruige rivieren. Hier kun je heerlijk wandelen. Ideaal voor een najaarstripje, want je vermijdt daarmee de drukte en de warmte.

Hoe reizen we:

We vliegen met Vueling, van Amsterdam naar Bilbao. We plakken er namelijk ook nog twee nachten Bilbao aan vast en maken er een stedentripje van. Kijk hier als je hier meer over wil lezen. Het ticket kostte ons zo’n 125 euro, maar dit kan goedkoper (zo’n vijftig, zestig euro) als je eerder boekt. Andere optie is zelf rijden of met de trein gaan. We huren een auto bij Thrifty. Dit kost ongeveer 160 euro voor een week.

Waar slapen we:

We overnachten in een berghut die we gevonden hebben op Airbnb. Het is een sobere hut, maar alles wat je nodig hebt is aanwezig: een kachel, twee pitten en potten en pannen, een douche en een wc en natuurlijk een bed. Wij sliepen er met z’n tweeën maar er is ruimte voor vier personen, dan wordt het wel wat krap.

Let op de eigenaar spreekt alleen Spaans, wij hebben Google Translate gebruikt. Belangrijker deze hut ligt echt in de bergen dus je geniet van zuivere berglucht, de rust en het schitterende uitzicht. Een paradijselijk plekje dus! En dit alles voor nog geen vijftig euro per nacht.

Onze reis

De vlucht verloopt prima en als we aan de einde van de middag aankomen in Bilbao zijn we in vakantiestemming!

We halen de auto op bij Thrifty, een Ford Fiësta en rijden de stad uit. Onze eerste stop is een Posada (Posada  La Torre de los Isla & Spa). Het woord Spa trok ons over de streep want het leek ons wel lekker om relaxed te beginnen aan dit weekje. Daarnaast kwamen we net te laat aan in Bilbao om nog naar onze hut te kunnen rijden (het is zo’n twee, drie uur rijden).

Als we in Berranga aankomen blijkt de Spa te bestaan uit een zwembadje en een bubbelbad. Geen sauna te bekennen. Wel krijgen we een verplichte badmuts, badjassen en badslippers…We zetten de bagage op de kamer en gaan op zoek naar een restaurant dat open is. Dat blijkt een lastige missie.

Populair vakantiegebied?

Dit is een populair vakantiegebied voor de Spanjaarden uit Madrid die in de zomer de hitte willen ontwijken, maar in het najaar staan alle appartementencomplexen leeg. We rijden meerdere rondjes en komen uiteindelijk uit bij de supermarkt waar we twee salades en een stokbrood kopen.

Na dit ‘diner’ op onze kamer gaan we zwemmen en helemaal fris en fruitig liggen we in ons bedje. De volgende ochtend wacht ons een overheerlijk ontbijt! Dit maakt het gemis van de sauna meer dan goed! Croissantjes, diverse broodjes, home made taarten…. Uiteindelijke een prima plek voor een overnachting.

We zijn klaar voor de Picos de Europa!

Na dit heerlijke ontbijt rijden we verder naar de Picos. We doen ontderweg in een grote Carrefour boodschappen. We hebben met de vader van Alejandro, Ramon, afgesproken net buiten Oceno. Dit is een klein gehuchtje tien minuten van Arenas de Cabrales. Ramon brengt ons verder de bergen in en eenmaal bij de hut legt hij alles snel en in het Spaans uit.

Het hutje ligt prachtig en alles wat we nodig hebben is aanwezig! Wel voelt het wat fris aan, de kachel zullen we nodig hebben….

De meren van Covadonga

We besluiten om die middag nog naar de meren van Covandonga te gaan. Dit is één van de highlights van de Picos. Onderweg ernaar toe genieten van de prachtige omgeving. De weg volgt de rivier de Cares en om ons heen zien we schitterend bergpieken.

Eenmaal aangekomen bij Covadonga blijkt de weg afgesloten te zijn voor gewoon verkeer, de enige mogelijkheid om naar de meren te gaan is met een taxi of bus.En nog erger dit is de laatste dag…. Mmmh. We hebben niet zo’n zin in een bus dus we kijken wel of we later in de week alsnog kunnen komen, want dan mag je dus wel zelf omhoog.

De heiligdommen van Covadonga

We bekijken de heiligdommen van Covadonga, er staat een grote basiliek, er is een heilige grot (Cuevas) en enorme klok. We slenteren hier wat rond en rijden dan terug naar onze hut. Beetje jammer, want hiervoor zijn we niet gekomen… 

De Naranjo de Bulnes                        

Onze eerste indruk van het Nationale Park is wel goed, schitterende kloven, steile pieken. Van één van de parkeerplaatsen hebben we zicht op de Naranjo de Bulnes, de beroemdste berg van de Picos.

Op de terugweg komen we een stel eigenwijze koeien tegen,dit zal zeker niet de laatste keer zijn.

Ruta del Cares

Hoe lekker het zonnetje ook de volgende ochtend schijnt bij onze hut, we staan te trappelen om te gaan wandelen. We rijden naar Arenas de Cabrales en vandaar nemen we de afslag naar Poncebos. Hier parkeren we bij het startpunt van de Ruta del Cares trail.

Dit is een schitterende wandeling langs de Cares rivier. Eerst een paar kilometer stijgen (puf, puf) en daarna lopen we vrijwel op dezelfde hoogte langs de rivier, een paar honderd meter onder ons. Het is erg afwisselend en mooi!

We genieten van het uitzicht dat steeds verandert De ruige pieken, groene hellingen, de gieren die hoog boven ons cirkelen en  het ruisen van de rivier beneden.

Informatie

• Start- en eindpunt: Parkeerplaats voorbij Poncebos, hier eindigt de weg, in Cain draai je om en langs hetzelfde pad keer je terug naar Poncebos
• Afstand: 22 km totaal, 11 km enkele reis, je kunt omkeren wanneer je wil
• Bewegwijzering: witte, rode en gele strepen onderelkaar
• Niveauverschil: na de start in Poncebos (270 meter) schommelt de route tussen de 400 en 500 meter
• Informatie en kaart: website van Op Pad, Engelstalige websites

Refugio Vega de Uriellu

Na een frisse avond en nacht rijden we de volgende ochtend naar Poncebos en verder naar Sotres. Hier nemen we het weggetje naar Los Invernales de Texu, een leegstaand gehuchtje. De weg is erbarmelijk en ik moet Joost navigeren zodat we onze huur Fiësta niet kapot rijden. Uiteindelijk komen we aan in Canero.

Warm welkom door de vriendelijke koeien

Hier start de wandeling naar Refugio Vega de Uriella, aan de voet van de, jawel, Naranjo de Bulnes (2519m),

Het pad gaat direct flink omhoog. We starten bij 1120 m en het uitzicht is direct al waanzinnig mooi!

Een trailrunner met ezels?

We komen een hut tegen waar een man met twee volgepakte ezels een pauze neemt. Met een enorm hoog tempo, het lijkt wel een trailrunner,  gaat hij de berg op, samen met de ezels! Op de terugweg haalt hij ons weer in. We vermoeden dat hij de Refugio Vega de Uriella bevoorraad heeft.

Pass of Valejo, een mooi plekje voor de lunch

Bij de Pass of Valejo (1550 m) zien we de Bulnes van dichtbij… Een prachtige plek voor de lunch en het zonnetje komt ook nog door! Toch voel ik me niet top, de kilometers hakken erin.

We wandelen verder naar het punt waar het pad steil zigzaggend omhoog gaat. Hier klimt Joost nog een stukje verder terwijl ik wacht. We zitten inmiddels op zo’n 1600, 1700 meter. De hut ligt op 1955 m. Als Joost terug is keren we om en genieten ook op de terugweg van deze bijzondere bergwereld.

Informatie

• Start- en eindpunt: Canero, te bereiken via een slechte weg vanuit Los Invernales de Texu, halverwege is de berghut Refugio Uriellu (1955 m) hierna keer je langs hetzelfde pad weer terug naar Canero
• Afstand:18 km
• Bewegwijzering: steenmannetjes en markering/bordjes PR PNPE 21
• Niveauverschil: 1700 meter I
• Informatie en kaart: website van Op Pad, Engelstalige websites

Grijs en nat

De volgende ochtend is het grijs en nat. We kunnen de overkant van ‘ons’ dal af en toe niet zien. We vertrekken toch naar de Covadonga meren, wie weet valt het daar mee?

Bij de meren blijkt het weer minstens zo slecht te zijn. De weg ernaar toe is spectaculair, jammer dat we grotendeels in de wolken rijden. We wandelen naar het Ercinameer, maar zien weinig. Het Enol meer is iets beter te zien. Jammer. Een goede reden om nog eens terug te keren….

De boerenmarkt

Onderweg komen we in Benia de Onis een boerenmarkt tegen. In de stromende regen staan de geiten, de koeien én de boeren te handelen. Daarbij wisselen ze, zo vermoeden wij,  op hun dooie gemak het laatste nieuws.Een mooi gezicht hoe die schattige geitjes voor ons,  voor hen gewoon een boterham is.

Vertrek naar Bilbao

Zondag vertrekken we rond half tien. Het weer is nog steeds bar en boos. Afgelopen nacht is het flink koud geweest. Als we vertrekken is het vijf graden en zien we de sneeuw op de bergpieken liggen. Tijd om naar Bilbao te gaan.

De Cares rivier, waarlangs de AS-114 weg loopt,  stroomt wild en overal langs de weg zien we watervallen en stroompjes langs de rotsen naar beneden komen. We rijden bij Panes eerst nog even naar het zuiden. We zijn benieuwd naar de omgeving daar. We rijden door de Hermida kloof. Ook hier is het erg mooi.

We hebben genoeg gezien om heel enthousiast te zijn over deze streek. We keren graag nog eens terug!